آندره ژید

ژید نویسنده عجیبی است. در حالی که بیشتر نویسندگان در پی به کارگیری افسون هایی هستند تا خواننده را به دنبال خود بکشند؛ ژید در مائده های زمینی از خواننده خواهش می کند که کتاب او را دور بیاندازد! شوق به کشف لذت های زندگی، تجربه ی رهایی و مواجه شدن با حقیقت خویشتن برای او بسیار مهم تر از خواندن آثار ادبی است.

آندره ژید از بزرگ ترین نویسندگان فرانسوی قرن بیستم و برنده جایزه ادبی نوبل در سال 1947 در سال 1869 در پاریس متولد شد. پدرش حقوقدانی پروتستان و مادرش از بورژواهای کاتولیک نورماندی بود. او در محیط خشک و سرشار از تعصب مذهبی پرورش یافت. پس از درگذشت پدرش، هنگامی که او یازده ساله بود، در محیطی زنانه بزرگ شد. سخت گیری های مادرش او را به  ستوه آورده بود. در نوجوانی عاشق دختر خاله اش شد و این عشق منجر به ازدواجی شد که علی رغم تمایلات دیگرگونه ی ژید تا زمان مرگ همسرش دوام آورد.

در بیست و چهار سالگی در حالی که به شدت بیمار بود به تونس سفر کرد و پس از دو سال که از افریقا برگشت تحول روحی بزرگی در او پدید آمده بود. پس از این دوره بود که او «مائده های زمینی» را نوشت. این کتاب که شاید محبوب ترین و پر خواننده ترین اثر ژید در ایران و خارج از ایران باشد: رساله ای است در ستایش لذت جویی.

در مائده های زمینی راوی «منالک» از مخاطبانش می خواهد که از مواهب زمینی بهره ببرند.این اثر تلاشی است برای رسیدن تعادل در جسم و روح. ژید در مقدمه ای که در سال 1927 بر این کتاب می نویسد آن را چنین توصیف می کند: «برخی نمی توانند یا نمی خواهند در این کتاب چیزی جز ستایش امیال یا غرایز ببینند. به گمان من چنین نظری تا حدی ناشی از کوته بینی است. من خود هرگاه این کتاب را می گشایم، بیش از هر چیز در آن ستایشی از وارستگی می بینم. این است آنچه با ترک دیگر مطالب کتاب نگاه داشته ام و دقیقاً به همین است که هنوز وفادار مانده ام.» 

«ژید استاد نثر فصیح است و از این جهت از نفوذ عظیمی برخوردار بوده و به قول آندره مالرو، نویسنده ی مهم نسلی گشته که میان 1920 تا 1935 زندگی معنوی و احساسی خاص داشته اند. ژید همچنین از منتقدان بزرگ ادبی به شما می آید. او هرگز از جستجوی از آزادی اخلاقی و اجتماعی و رهایی از قیود سنت دست نکشید و از پیروزی جستن بر ریاکاری باز نایستاد.» آندره ژید در سال 1951 درگذشت.

کتاب صوتی آهنگ عشق